Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.
bordax — (Basarkeçər, Gəncə, Qazax, Şuşa) kökəldilmiş, bəslənmiş. – Məmmədin bir bordax qoyunu var (Basarkeçər); – Bu gamışdar da bordax heyvanı kimi yağlıdılar (Şuşa); – Gədə o qədər kökəlif, elə bil bordax potasıdı (Qazax) ◊ Bordağa bağlamax (Qazax,… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
çaqqıldax — (Qazax) qoyunların yununa yapışıb qurumuş qığ ◊ Çaqqıldax bağlamax – qoyunların yununa qığ yapışıb qurumaq. – Qoyunnarın quyruğu çox çaqqıldax bağlıyıf, təmizdəməy lazımdı … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
doηra — (Şuşa) başda tüklərin dibində olan kəpək. – Çoxdan yumamışam, başımda doηra əmələ gəlif ◊ Doηra bağlamax – başda tüklərin dibində kəpək əmələ gəlmək … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
kəmənə — bağlamax: (Cəbrayıl) dağdan daş yumalamaq … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
kərgə — bağlamax: (Basarkeçər) dövrələmə oturmaq … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
maηsır — əti bağlamax: (Gədəbəy) fır əmələ gəlmək. – Öküzün hər yeri döyülməx’dən maηsır əti bağle:f … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
sadır — (Biləsuvar, Çənbərək, Göyçay, Qazax, Meğri) şaqqıldaq. – Qoyunun sadırı çobana ətir kimi ilənir (Qazax); – Çovannarın üstü yazda sadır olur (Göyçay) ◊ Sadır bağlamax (Çənbərək) – qoyunun yununa şaqqıldaq yapışmaq. – Qoyunun yunu sadır bağlıyıf … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
tısı — (Qarakilsə) küsü ◊ Tısı bağlamax (Şuşa) – küsmək. – Biznən tısı bağlıyıf dədəη, görəndə üzün oyana tutur … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
