Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.
çitar — (Oğuz) yabanı ağac adı. – Əlli il horda dursa ya hündürrəşir, ya bö:mür çitar, mənfə:ssiz ağaşdı … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
dəmgal — (Şəki) ağac növü. – Dəmgal cəncəx’li ağaşdı … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
hambala — I (Ağcabədi, Bərdə, Qəbələ, Oğuz, Şəki, Tovuz, Zəngilan) bax hambal I. – Uşaxlar hambaladan yıxılar (Bərdə); – Bınnan hambala olmaz, əyri ağaşdı (Zəngilan); – Hambala əsas qoaxdan, qızılağaşdan olur (Oğuz) II (Daşkəsən) bax hambal II … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
qələmə — I (Cəbrayıl, Hamamlı) tikan. – Höşəndə əyaxyalın gəzmə, əyağına qələmə batar (Hamamlı); – İydiyə çıxanda özü: qələmədən gözdə (Cəbrayıl) II (Zəngibasar) qovaq ağacı. – Qələmə ən udza ağaşdı … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
qozqara — (Gədəbəy, Xanlar, Kəlbəcər, Zəngilan) yabanı ağac adı. – Qozqara sərt ağaşdı (Gədəbəy) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
sulğunsöyüdü — (Ucar) söyüd ağacının bir növü. – Sulğunsöyüdü yaraşıxlı ağaşdı; – Sulğunsöyüdü sucax yerrərdə pitir … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
süymə — (Gədəbəy) bax süğmə. – Süymə iki haçanın arasına qoyulan ağaşdı … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
şəvid — (Cəbrayıl) ağac növü adı. – Şəvid möhkəm ağaşdı, yaxşı əlağacı isdiyirsənsə şəviddən qayır … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
ulas — (Ağdam, Xocalı, Kəlbəcər, Lənkəran, Şuşa, Zəngilan) ağac adı, vələs. – Ulas yaman bərk ağaşdı, onnan nə desən olur (Kəlbəcər); – Ulası doğruyub yandırrıx (Zəngilan); – Birimci onu de, sonra ulasa keş (Xocalı); – İsə bulağının meşəsində ulas çox… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
zıldan — (Gədəbəy) yaş, rütubətli. – Zıldan ağaşdı, qo:η qurusun … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
