- dızman
- I(Ağbaba, Ordubad, Tərtər, Ucar)yekə, böyük, iri. – Bu dızman qızlar oxuyan döyül (Ağbaba); – Onnan güləşmə, o, dızman adamdı (Ucar)II(Çənbərək, Füzuli, Şərur)5-7 yaşında erkək qoyun. – Hasanalı bazara bir dızman apardı satmağa (Çənbərək); – Azmannan addıyanda olur dızman (Füzuli); – Altı yaşlı qoyuna dızman diyəllər (Şərur)
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.