- dağal
- I(Ordubad)gözə düşən çöp. – Gözümə dağal düşübII(Ağdaş, Borçalı, Cəlilabad, Füzuli, Kürdəmir, Qazax, Mingəçevir, Sabirabad, Salyan, Tovuz)1. oyunun gedişində ümumi qaydanı pozan, cığal (Kürdəmir, Salyan)2. davakar (Borçalı, Qazax). – Dağal adam oyına şuluğlığ salar (Salyan); – Alı yaman dağaldı (Kürdəmir); – Oynıyanda adam dağal olmaz (Füzuli); – Dağal adam insannan yole:tmer (Borçalı); – O yaman dağal adamdı (Qazax)III(Laçın, Ordubad)inadkar, sözə baxmayan. – O, dağal adamdı (Laçın)IV(Kəlbəcər, Kürdəmir, Qazax)lovğa, ədabaz. – Dağal adam yaxşı adam döy (Qazax)V(Təbriz)həyətin, bağın kənarına nazik ağaclardan çəkilən çəpər. – Bağın qıra:nnan dağal çəkirux
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.