çınqı

çınqı: I

(Ağcabədi, Gədəbəy, Şəmkir, Tovuz, Zəngibasar)

qığılcım. – A:z, ayna <o yana> dur, çınqı üsdq: düşər yanarsan (Ağcabədi); – Ay oğul, qoyma:η çınqı düşdü tayya (Gədəbəy)

II

(Gədəbəy)

nadinc. – Əlinin uşağı bir çınqıdı, qəl qörəsiη

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

çınqır — I (Ağbaba) vedrə. – Çınqırın qulpu qırıldı II (Masallı) bax çınqı I … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
çınqu — (Cəlilabad) bax çınqı I. – Ocağ qaleydüg, çınqu çıxeydu gəl görəsən … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
qığılcım — is. 1. Yanar, yaxud qızarmış bir şeydən sıçrayan od zərrələri; çırtdaq, cılğam, çınqı. O ki qaldı «qığılcım» kəlməsinə, azərbaycanca qığılcım ən kiçik od şərarələrinə deyilir. M. F. A.. Yoğun elektrik kabelinin mis qabığında, çeçələ barmağının… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

Словари и энциклопедии на Академике