təkəş

(Bərdə, Kürdəmir, Laçın, Şuşa)

lovğa, özünü çəkən, forslu. – Təkəş adam özün çəkər (Bərdə); – Bizim Məmməd yaman təkəşdi (Laçın); – O, çox təkəş gədədi, onnan bir şey çıxmıyajax (Şuşa)