saqqat

I

(Qazax, Salyan)

sərt (hava). – Buranın qışı çox saqqat olor (Qazax); – Saqqat havada quş o:lamağ yaxşı olar (Salyan)

II

(Qazax)

xəsis. – Saqqatın malını özgələr yə:r

III

(Zəngilan)

sözə baxmayan, söz eşitməyən. – Sən də söz tafşıma: adam tafdın, o, saqqatın biridi

IV

(İmişli)

qoçaq. – Buların bavası həm dö:lətdi oluf, həm saqqat adam

V

(Qafan, Qarakilsə)

qorxulu. – Bu ağaca çıxma, saqqatdı (Qafan); – Solaxayın daşı çox saqqat olar (Qarakilsə); – Qatır mimmə, çox saqqatdı (Qafan)

VI

(Salyan)

pərt, dilxor. – Adam borca, xərcə düşsə də, saqqat gəzməməlidi

 Saqqat olmax (Qax, Şəki) – yorulmaq, yorulub əldən düşmək, təngə gəlmək. – Saqqat olmuşəm malların elinnən, mən qovuyəm, olar gəliy (Şəki); – Qolları işdəmaxdan saqqat olıp (Qax)