- səqqət
- I(Şamaxı)bax saqqat II. – Əzim çox səqqət adamduII(Naxçıvan, Şərur, İrəvan)şikəst, əlil. – İndi mən səqqətəm (Şərur)◊ Səqqət olmax (Şərur) – şikəst olmaq. – Qıçım qışda buzda züvdü, qıçım ikildi <iki ildi> yoxdu, səqqət olmuşamIII(Culfa)uçurum. – Ora çox səqqət dərədi
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.