- qıvrım
- I(Basarkeçər)gəlin gedən qıza verilən hədiyyə. – Toyda qıza qıvrım yığıllarII(Çənbərək)naxış. – Kömbənin üzünə qıvrım cəx’dim
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.
qıvrım — 1. sif. bax qıvrıq. Qıvrım o saçın müşkə qalib gəlib aləmdə. H. x.. Qıvrım başın əyilmişdir; Doluxsunmuş qara gözün. R. R.. Qızın qıvrım saçları yastığa dağılmışdı. M. Hüs.. // Spiral şəklində olan; buruq, burma. 2. is. Bir şeyin əyilib bükülən… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
cə’d — ə. qıvrım saç … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
pürpiçü tab — f. çox qıvrım, qıvrım qıvrım … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
pürsilsilə — f. və ə. qıvrım, qıvrım qıvrım … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
qıvrımlaşdırmaq — f. Qıvrım qıvrım etmək, qıvrım hala salmaq, buruq buruq etmək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əfi — is. <ər.> 1. Rəngi sarı, başı üçbucaq şəklində iri zəhərli ilan. <Rizvan> qapının birindən daxil olan əfi ilanlara düçar olur. Ə. H.. Axırda çalar canını, bir əfi ilandır; Əfisə çalandır. M. Ə. S.. 2. məc. Mənhus, xain, məkrli. Əfi… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çinbəçin — z. Çin çin, qat qat, sıra ilə, səliqə ilə. Kitabları çinbəçin düzmək. – Qıvrım qıvrım, həlqə həlqə, çinbəçin; On dörd zülfün gördüm bel kənarında. «Qurbani» … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qıvırcıqlanmaq — f. Qıvırcıq hala gəlmək, qıvrım qıvrım olmaq, buruq buruq olmaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qıvrılmış — f. sif. Qıvrım; qıvrım hala düşmüş. Kişinin üz gözünü qıvrılmış qara tük basmış, yanaqlarını və alnını sarı bir ləkə tutmuşdu. S. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qıvrımlaşmaq — f. Qıvrım qıvrım olmaq, qıvırcıq hala düşmək, buruq buruq olmaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti