qıllı

qıllı
I
(Qubadlı)
məc. – anlamaz, qanmaz. – Ay qıllı, heş bilirsən nə danışırsan?
II
(Qazax)
məc. varlı, dövlətli. – Qıllı şıxlılardan biri bizə:lib

Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. . 2007.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Смотреть что такое "qıllı" в других словарях:

  • qıllı — sif. 1. Üzərində qıllar olan, sərt tüklü, tük gətirmiş, bədənini çox tük basmış. Qıllı qaban. – Hətta Dəmir adlı qıllı boz köpək də . . gözlərini tütəkdən ayırmaz və ara sıra həzin bir səslə zingildərdi. A. Ş.. Əsgər qarıdan aralandı və dərəyə… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • əqilli — bax ağıllı …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • əqilli-başlı — bax ağıllı başlı …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • çatma — 1. 1. «Çatmaq 1»dan f. is. 2. Ucları ortadan bir birinə qovuşmuş. Qızın çatma qaşları vardı. – . . Cahandar ağanın qara sifəti tunc kimi bozardı, iri həbəşi dodaqları titrədi, qalın, qıllı çatma qaşlarının arası düyünləndi. İ. Ş.. 2. «Çatmaq… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • elmli — sif. Təhsil görmüş, təhsil almış, təhsilli, oxumuş, ziyalı. Elmli qazıya şahid lazım deyil. (Ata. sözü). Qızıl Arslanı bu izdivacdan razı salacaq üçüncü səbəb Təliənin əqilli, ədəbli, elmli və həddindən artıq gözəl olması idi. M. S. O.. Məlumdur… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • miyo(v)ldaşmaq — qarş. Bir yerdə miyovultu səsi çıxarmaq (bir neçə pişik). Kök pişiklər harın harın miyoldaşır, zəncirə vurulmuş qıllı köpəklərin gözlərindən qan damırdı. B. Bayramov …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • paraq — is. Uzun qulaqları və yekə başı olan it cinsi. Qapıya paraq; Saqqala daraq. (Ata. sözü). Adətdir quyruğun buduna qısar; Hər yerdə ki, görsə köpəyi paraq. Q. Z.. Hələ alaçıqlara xeyli qalmış qıllı paraqlar qabağımızı kəsdi. R. R …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • qıllılıq — is. Qıllı olma, tüklülük …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • qəzilli — sif. Qıllı. Sürünün qabağında uzun qəzilli, dik, burma buynuzlu, ala erkəc başını yerə əyir. S. R …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • tüklü — sif. 1. Tükü olan, bədəni tüklə örtülü, tük basmış. Xanməmməd üstü tüklü burnunu çəkə çəkə içəri girdi. Ç.. <Nəriman> . . şapkasını təkyənin üstünə ataraq ağ, tüklü biləklərini çirməyib əlüzyuyana yaxınlaşdı. İ. Ə.. // Üzü qırxılmamış,… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti


Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»