qərəm

I

(Culfa, Qarakilsə, Naxçıvan, Ordubad, Şahbuz, Şərur)

həmişə, daim. – Mənim oğlum qərəm qulluxdadı (Şərur); – Ordan qərəm su gedəcəx’ (Ordubad); – Boyəhməddilər qərəm bırdadı (Culfa); – Mən qərəm avçılığnan məşğul oluram (Şahbuz)

II

(Meğri)

xanənişin, evdə oturmağı sevən. – Nənəm qərəm adamdı, gəzməyinən işi yoxdu

III

(Gəncə)

bax qaram