- qaramat
- (Borçalı, Gədəbəy, Göyçay, Kürdəmir, Qazax, Qax, Salyan, Yardımlı, Ucar)1. dərd, qəm, qüssə (Qax). – Genə onun qaramatını çəkirəm2. dərdli, qəmli, qüssəli (Qazax, Salyan, Ucar). – Əli lap qaramat adammış (Qazax); – Qaramat adam həməşə fikirri olar (Salyan); – Qaramat adamın işi düz gəlməz (Ucar)◊ Qaramat basmax (Gədəbəy) – dərd, qəm basmaq. – Elə bil yazığı qapamat basıf
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.