- qalınça
- (Füzuli, Tovuz)sırıqlı
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.
qalınub — sif. Çox qalın. Qalınca bir tir. // Qalın. Qısa adamın qalınca dodaqlarında istehzalı bir gülüş bilindi. H. N … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
boynuburuq — sif. dan. Məzlum, məhzun, yazıq, fağır; yetim. // zərf Yazıq yazıq, fağır fağır. Gözü yolda boynuburuq qalınca; Ölüm aşiqlərə xoş səadətdi. Q. Z … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qarşıda — z. 1. Qabaqda, öndə, üzbəüz. Qarşıda durmaq. – Qarşımda qalınca bir kitab mütaliəsi ilə məşğul olan bir qadın oturmuşdu. S. H.. 2. İrəlidə, gələcəkdə. Qarşıda həll edilməli çoxlu məsələlər var … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
tutar — is. Güc, qüvvət, taqət, təpər. <Əzimin> nə ayaqda durmağa halı, nə danışmağa tutarı vardı. A. Ş.. Verdin öz ömrünü şeirə, sənətə; Qaynar gözlərində qalınca tutar. O. S … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xak — is. <fars.> klas. Torpaq. Kimin yolu düşsə xaki dərinə; Ox vurar köksünə məlhəm yerinə. Q. Z.. Kəsilib bir yana atılmışdır; Xakinə abi qəm qatılmışdır. A. S.. Dostun qədəmində bir ovuc xakam; Dost alsın canımı xoş sifətinən. Aşıq Hüseyn. ◊… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti