kərmə

I

(Basarkeçər, Cəbrayıl, Cəlilabad, Füzuli, Hamamlı, Kəlbəcər, Şərur, Kürdəmir, Qazax, Ordubad, Sabirabad, Salyan, Şərur)

təzək. – Malın tullantısın ayaxlı: b bərkidillər olur basma, soηra doğruyullar olur kərmə (Hamamlı); – Qışda kərməni yandırırıx (Kəlbəcər); – Gəti pıça kərmə qala yansın (Sabirabad); – Ora kərmə yığıb yanacağ üçin (Cəlilabad)

II

(Salyan)

kir, çirk. – Kirin, kərmə:n içindəyəm