- kərən
- I(Basarkeçər, Borçalı, Çənbərək, Daşkəsən, Gəncə, Goranboy, Xanlar, Qazax, Tovuz)evin üstə qoyulan tir. – Palıtdan yaxşı kərən olar (Borçalı); – Köməy eli:n öyün üsdünə kərən salax (Basarkeçər); – Meşədən iri kərən kəserdix’ (Tovuz); – Köməy elə kərəni dama qaldırax (Daşkəsən)II(Füzuli)cərgə, sıra. – Kərənnən yığırıx, yanı cərgeynən, sıreynənIII(Cəlilabad, Şərur, Yevlax)bax kərəm
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.