Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.
karvanqıran — is. 1. Zöhrə (ulduz). Öksüz taleyim tək gecikdin nədən? Karvanqıran doğdu, görünmədin sən. C. C.. Buludun pərdəsi sıyrıldı bir az; Göydə Karvanqıran gümüşü qotaz. R. R.. 2. məh. Dağdan əsən soyuq külək, dağ küləyi … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mizantərəzi — (Füzuli) yeddiqardaş ulduzlardan birinin adı. – Ildızlardan Ülkar de:rix’, Çütçü, Çərgavçı, Mizantərəzi, dan ıldızı, Sabıta ıldızı, Karvanqıran de:rix’ … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
zöhrə — ə. 1) Karvanqıran, Venera (planet); 2) eşq ilahəsi … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
fal — 1. is. <ər.> 1. Falçıların noxuda, suya, güzgüyə, kitaba və s. yə baxmaqla gələcəkdən və ya keçmişdən xəbər verməsi. Fala inanma, falsız da qalma. (Məsəl). Fal göstərirdi ki, dan ulduzunun karvanqıran ilə ötüşüb qovuşmağı gözlənir. M. C..… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
öksüz — is. 1. Yetim. Ta uşaqlıqdan öksüz qalmış Gülzar öz kor anası ilə yoxsul qardaşı Aslanın himayəsində yaşayırdı. C. C.. // məc. Kimsəsiz, baxımsız. Öksüz uşaq. 2. məc. Uğursuz, bədbəxt, talesiz. Əsrinin öksüzüdür dahilər. H. C.. Öksüz taleyimtək… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
zöhrə — is. <ər.> 1. astr. Günəş sisteminə daxil olan yeddi ulduzdan biri və bütün görünən ulduzların ən parlağı; Karvanqıran, Venera. 2. məc. Eşq ilahəsi (klassik poeziyada adətən gözəllik rəmzi kimi «Zöhrə ulduzu» şəklində işlənmişdir).… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
