kalafa

I

(Şərur)

quyu. – Bırdan arxa kimi kalafalar var

II

(Ağcabədi, Basarkeçər, Çənbərək, Füzuli, Xanlar, Kəlbəcər, Qarakilsə, Qazax, Naxçıvan, Oğuz, Ordubad, Şuşa, Tovuz, Zəngilan)

tövlə, ev tikmək üçün və ya başqa məqsədlə qazılmış yer. – To:lanın da əvvəl kalafasın kəsirəx’ (Xanlar); – Əvvəlcəx’ yerdən kalafa açırıx (Kəlbəcər); – Ə:nnər kalafadı, orda yaxşı pencər olar (Zəngilan); – Damın kalafasınə:lif, beyjə su tüşüf (Tovuz)

III

(Bakı, Böyük Qarakilsə)

xaraba, uçub-dağılmış yer. – Kəndin qırağında kalafa çoxdu (Böyük Qarakilsə)

IV

(İmişli, İsmayıllı, Kürdəmir, Mingəçevir, Oğuz, Şəmkir, Zərdab)

çökək, çuxur yer. – Orda kalafa var, gözdə uçarsan (İmişli); – Ge:f görürsən ki, bö:x’ bir kalafa var (Oğuz)