- gəndi-gəndinə
- (Qazax)öz-özünə. – Məmməd həməşə gəndi-gəndinə danışer
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.
gəndi-gəndinə
Смотреть что такое "gəndi-gəndinə" в других словарях:
kəndi — 1. is. İçində taxıl, un və s. saxlamaq üçün taxta, yaxud palçıqdan qayrılmış qab. Buğda kəndisi. Un kəndisi. Bir kəndi arpa. – Kənd arvadları qışın tədarükünü qurtarırdı: kimisi hazırladığı unu kəndiyə doldurur, kimisi yarmanı kisəyə yığır,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bənd — 1. is. <fars.> 1. anat. Skelet sümüklərinin oynaq yerləri; buğum, məfsəl. Barmaqların bəndləri. Bəndləri ağrımaq. Bəndləri qırılmaq. – <Qazan xan> başında, bədəninin bəndlərində bir ağırlıq və sızıltı duydu. M. Rz.. 2. Müxtəlif… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
rübənd — is. <fars.> köhn. Üz örtüyü (qadınlarda). Məni qoca gördü, rübəndin açdı; Ala gözlərinə gözüm sataşdı. A. Ə.. Axırda Minnət xanım rübəndini açıb Mərcanın üzünə baxır. Ü. H.. // məc. Təşbehlərdə: örtü, pərdə mənasında. Rübənd tut üzə,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
tərcibənd — is. <ər. tərci və fars. bənd> ədəb. Mövzu və vəzn etibarilə bir olub, birinci bəndin bütün misraları həmqafiyə, ikinci bəndin son beyti istisna olmaqla bütün misraları, axırda isə birinci bəndin son beyti nəqərat kimi təkrar edilən klassik… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hənd — I (Borçalı, Qazax, Oğuz, Şəki, Tovuz) sahə, əkin sahəsi. – Gedəx’ zəmi həndinə su buraxax; – Mən hənd qarao:ulçusuyam (Qazax); – Çəltiy həndimiz gənə bildirki yerdədi (Şəki) II (Daşkəsən, Goranboy) divar. – Dühar da deyrəx’, hənd də deyrəx’… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
gəraylı — is. Aşıq şerində: hər bəndi dörd misradan ibarət səkkiz hecalı şeir forması (birinci bəndin misraları bəzən bir üç, bəzən iki dörd şəklində, qalan bəndlərin üç misrası bir biri ilə, dördüncü misralar isə birinci bəndinə həmqafiyə olur). Ağı dedi… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
fənd — is. <fars.> 1. Hiylə, kələk, fırıldaq, dolab, qurğu, biclik. Fənd fəndi kəsər, Allah hər ikisini. (Ata. sözü). Dostdan dosta bu nə fənddi? Zülfün boynuma kəmənddi. A. Ə.. Əllafın fəndinə adamlar mat qaldılar. M. C.. Fənd bağlamaq – hiylə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
axşam — is. Günəşin batmasından gecənin başlanmasına qədər olan vaxt, günbatan vaxt. Axşam növbəsi. Axşam məktəbi. Axşam İstanbula çatdıq. – Axşam vaxtları kəndin kənarında durub yaşıl çəmənlərə tamaşa eləyəndə görərsən ki, naxır üz qoyub kəndə gəlməyə.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
divar — is. <fars.> 1. Binaların üstünü saxlamaq və daxilini bölmələrə ayırmaq üçün müxtəlif tikinti materiallarından çəkilən sədd. Daş divar. Divara kağız çəkmək. Divarın üz tərəfi. – Muxtar əmi evin eşik divarına söykəndi. M. Hüs.. Divardan… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
