- fərş
- I(Naxçıvan, Ordubad, Şərur, Zərdab)döşəmə. – Fərş simetdən, torpaxdan, taxdadan olur (Naxçıvan)II(Qazax, Zərdab)tavanIII(Ağdam, Bərdə, Naxçıvan, Ordubad)döşəməyə salınan xalça, palaz; böyük palaz. – Fərşi biz yunnan, irəngli ifdən toxuyurux (Bərdə); – Yerə fərş salırıx (Ordubad)IV(Zərdab)tirV(Naxçıvan)dərinlik. – Əriy ağacı bırda çox yaşamır, yerin fərşinə getmirVI(Bakı)bax farş. – Fantaldan qızdar fərşnən çiyinnərində su daşıyıllar
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.