- anqut
- I(Ağdam, Şuşa)uzunboğazlı ördəyə oxşar quş. – Zalım elə bil anqutdu (Ağdam)II(Ağdam, Bakı, Dərbənd, Şamaxı)acgözlüklə yeyən, hər nə gəldi yeyən. – Zalım oğlu əlinə keçəni anqut kimi udur (Ağdam); – Anqut kimi nə versov udadı (Dərbənd)III(Oğuz)avam, qanmaz. – Sən özünü lap anqut yerinə qoymusanAnqut qalmax (Şəki) – tək-tənha qalmaq. – Qonşu:n arvadının uşağı gedənnən so:ra anqut qalıf. Anqutu çıxmax (Çənbərək, Füzuli, Qarakilsə) – həddindən artıq arıqlamaq. – Gedənin dannanmaxdan anqutu çıxıf (Füzuli)
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.