əmsiz — (Sabirabad) qabiliyyətsiz, bacarıqsız. – Bı kənddə Əhməd əmsizdi … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
yöndəmsiz — sif. 1. Qaba, kobud, biçimsiz, səliqəsiz, tənasübsüz. Yöndəmsiz adam. Yöndəmsiz şey. – Hələ kim olduğunu bilməmişdən bu adamın xarici görkəmi bizdə nifrət əmələ gətirmişdi; kobud sifəti, yöndəmsiz bədəni vardı. S. Rəh.. 2. Naqolay, narahat,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
görkəmsiz — sif. 1. Xarici görünüşü, görkəmi yaxşı olmayan, qəşəng olmayan, gözə xoş gəlməyən; nəzəri cəlb etməyən, nəzərə çarpmayan, görkəmcə maraqsız. Görkəmsiz adam. – Axtar qısaboylu, gödəktüklü, boz rəngli, görkəmsiz tula idi. S. S. A.. 2. Nəzəri cəlb… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qəmsiz — sif. və zərf Heç bir qəmi, dərdi, kədəri, qayğısı olmayan. Qəmsiz adam. – O qəmsiz, qüssəsiz, o xoşbəxt üzü; Mənim ilhamıma yaxındır, düzü. . . S. V.. Axirəti olanların dünyası qəmsiz olmayıb; Seldi, gələr, axar, keçər, amma gərək aşıb daşa.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
həntərəmsiz — (Şəki) pis, xoşa gəlməyən. – Həntərəmsiz bir şey alıtdı … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
dərdsiz-qəmsiz — sif. Dərdi, qayğısı olmayan. Ömrün günün dərdsiz qəmsiz deyildi; Çox ananın dərdi sənə deyildi. M. Araz … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kərəmsiz — sif. İnsafsız, mərhəmətsiz, rəhmsiz. Səxavət olmayan kəsdə şücaət feli nadirdir; Kərəmsiz kimsəni hər yerdə gördüm, bihünər gördüm. M. V. V … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dəmsiz — sif. Dəm almamış … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qədəmsiz — sif. Ayağı düşərsiz, ayağı düşməz; uğursuz, bədqədəm … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yaraşıq — is. Bəzək, zinət. Ehtiyat igidin yaraşığıdır. (Ata. sözü). // Qəşənglik, gözəllik. Yan durun, aşıq gəldi; Elə yaraşıq gəldi; Yel vurub sinən açdı; Gözümə işıq gəldi. (Bayatı). Arvadın yaraşığı saçdır. Qant.. Yaraşığa mindirmək – yaraşıqlı etmək,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti