- əlçim
- I(Cəlilabad, Füzuli, Göyçay, Kürdəmir, Qarakilsə, Lənkəran, Masallı, Oğuz, Salyan, Yardımlı, Ucar)əl boyda təmiz daranmış yun. – Bir əlçim yun qırx-əlli qram gələr (Ucar); – Əlçim düzəldir yığır üst-üsdə, so:ra bir-bir əyrir (Oğuz); – Əlçim əl boyda yuna di:lir (Salyan)II(Salyan)ovuc. – Mə: bi əlçim duz versənəƏl damı (Gədəbəy, Goranboy) – 1. mətbəx; 2. artıq şeyləri yığmaq üçün evin yanında tikilən kiçik dam. – Əl damıne:t <damına get>, bir şey hazırra yimə: (Gədəbəy). Əl daşı (İmişli) – əl dəyirmanı, kirkirə
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.