dəmbərçəx’

I

(Qazax, Şəmkir)

hirsli, əsəbi. – Bu nə dəmbərçəy uşaxdı, adamın üzünə qayıdır (Şəmkir)

II

(Gədəbəy, İmişli)

lovğa. – Bizim quzuları otaran bir dəmbərçəyin biridi kin, tapbassan ona tay (Gədəbəy)