daqqa

I

(Gəncə, Kürdəmir, Qax, Qazax, Oğuz, Şəki, Şəmkir, Tovuz)

1. neft, mazut və suqabı (Kürdəmir, Qazax, Şəmkir, Tovuz). – Kimdə mazıt qoymağa daqqa var? (Qazax); – Get daqqamızı nöyütnən doldur gə (Tovuz); – Daqqada mal-qarıya su verillər (Kürdəmir)

2. buğda, arpa saxlamaq üçün taxtadan, ağacdan hazırlanmış qab, çəllək (Gəncə, Qax, Şəki). – Buğdanı daqqıya tök ki, salamat olsun (Gəncə); – Daqqada naxarta buğda olar? (Şəki); – Daqqaya ne olsa qoyuylar (Qax)

3. taxılölçən qab (Kürdəmir, Oğuz, Şəki). – Daqqeynan keşmişdə taxıl ölçərdix’ (Oğuz); – Bir daqqa tutur on üç girvənkə bi çetver; – Uş daqqa bir putdı (Şəki); – Bi daqqa arpam qalıp (Kürdəmir)

II

(Mingəçevir, Şəki)

qaragül dərisindən papaq. – Mən havı daqqanı tihdirən üç ildən artıxdı (Şəki)

III

(Bərdə, Hamamlı, Qazax, Yevlax)

lovğa, ədabaz. – Nə hörməti olajax daqqa adamın? (Bərdə); – Həsən yaman daqqa adamdı (Hamamlı)