- çıqqa
- I(Gəncə)çələng. – Bəsdi sənə çəx’diyim zəhmət, başıma çıqqa qoymuyajaxsaη haII(Lənkəran)pipik. – Çıqqası uzun xoruzum var
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.
çıqqa
Смотреть что такое "çıqqa" в других словарях:
cıqqa — is. <fars.> 1. Başın ön və yan tərəfinə tökülən tellər. Siyah zülfü dal gərdəndə bir qulac! Sona cıqqasıtək ucları qıyğac. Q. Z.. Gülab qoxusu şairi nəşələndirdi. Xoş bir təbəssümlə şagirdini süzdü: cıqqa telləri ağ cunadan çıxıb gərdəninə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
cıqqa — (Biləsuvar) azacıq … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
cıqqalı — sif. Cıqqa taxmış, başında cıqqa olan … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
cıqqan — (Füzuli, İmişli, Kürdəmir, Şamaxı) bax cıqqa. – Çörəyinnən bir cıqqan mənə ver (İmişli); – Cıqqan danış da (Kürdəmir); – İrəngdən cıqqan mənə də ver (Füzuli); – Cıqqan getməmiş yoruldu (Şamaxı) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
cığa — bax cıqqa 1 ci mənada. Yanaşsa üzünə müştaq dəhanlar; Nəfəs dəyər, cığaları yellənər. Qur.. Əsmə, səba yeli, titrəmə çöllər; Cığalar tərpənib tel inciməsin. A. A.. Çəpkəni hər rəng çalır; Tovuzun cığası kimi. A. Ə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
inci — is. 1. Bəzi molyuskların balıq qulaqlarından çıxarılan ağ və ya çəhrayı (nadir hallarda qara) rəngli dənələr şəklində qiymətli sədəf maddəsi; mirvari, dürr. // Həmin maddədən hazırlanan qiymətli qadın bəzəyi (muncuq). Nə göyçək yaraşır, nə xoş… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
minalı — 1. sif. Mina vurulmuş, üzərinə mina çəkilmiş, mina ilə bəzədilmiş, minalanmış. Birinin döşündə sapa düzülmüş kəhrəba danələri və birinin qulağından minalı qızıl sırğalar asılırdı. . C. M.. Cüft ilə alınmış brilyant sırğa; Minalı bilərzik, almazlı … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
örtü — is. 1. Başa örtülən hər hansı bir şey. Başındakı örtünü götürmək. – <Sevda> başındakı ağ ipək örtünü bir yana atar. H. C.. <Qətibə> baş örtüsünün qarşısına almaz, yaqut və incilərdən düzəlmiş bir cıqqa taxmışdı. M. S. O.. 2. Pərdə.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
zəbərcəd — is. <ər.> Keçmişdə qiymətli daşlardan sayılan, zümrüdə bənzəyən yaşıl rəngli daş. Sabahısı gün qız oğlana bir zümrüd göndərdi. Oğlan getdi bazara, bir dənə zəbərcəd alıb qoydu bının yanına, qeytərdi dala. (Nağıl). Mina qəddin zəbərcəddi; Nə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
