çətən

çətən
I
(Cəbrayıl, Füzuli, Göyçay, Xanlar, Ucar, Zəngilan)
nazik qarğıdan hörülmüş aşsüzən. – Çətəni balaca-balaca qarğudan toxerıx (Zəngilan); – Aşı çətənnən süzüllər (Göyçay); – Çətəni bəri gəti, aşı süzüm (Füzuli); – Mən çətən toxudum (Cəbrayıl); – Düyünü çətənin üsdünə tökdüm (Ucar)
II
(Naxçıvan)
çöldə quzuları saxlamaq üçün qarğı ilə hörülmüş yer. – Quzuları qat çətənə
III
(Cəbrayıl, Qazax, Şərur)
xeyli. – Onun bir çətən külfəti var (Qazax)
IV
(Axalsxi)
çubuqdan hörülmüş qarğıdalı anbarı. – Çətəndə taxıl var
V
(Başkeçid, Tovuz)
qarğı. – Dammızın üsdünə hələ çətən düşəməmişəm (Tovuz)
VI
(Şərur)
saman daşımaq üçün arabanın yan tərəflərinə qoyulan qarğıdan toxunmuş tərəcə

Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. . 2007.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»