Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.
cığcığa — 1. is. etnoq. 1. Gəlin gedən qızların başına salınan qızıl parıltılı bəzək şeyi. Gəlinin və yengələrin duvaqları aşağı salındı, üzlərinə duvağın üstündən cığcığa taxılmışdı. Ç.. // Bəzək üçün gəlinlərin başına səpilən parıltılı, ala bəzək… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
cığcığalığ — (Bakı) cığlıq, dəniz otu çox olan yer. – Cığcığa dərməkçün anam cığcılığa gedmişdi … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
adam — is. <ər.> 1. Heyvandan fərqli olaraq danışmaq və düşünmək, ictimai əmək prosesində alət qayırmaq və ondan istifadə etmək qabiliyyətinə malik olan canlı məxluq; insan, bəşər. Sağlam adam. Bilikli adam. – Suyun lal axanı, adamın yerə baxanı.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dəstələmək — f. 1. Dəstə halına salmaq, dəstə etmək. Uşaq yığdığı sünbülü dəstələməkdə olduğundan Tapdığı tanımadı. Ə. Ə.. 2. Bir yerə yığmaq, yığışdırmaq. <Qazı> . . utandığından Güllü qızın üzünə də baxa bilməyib, abasının ətəyini dəstələyib evinə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
pərək — 1. is. Girdə yastı metaldan (əsasən qızıldan, gümüşdən) düzəldilmiş yastı, ortası deşik bütöv dəyirmi nazik lövhəciklərdən ibarət qadın bəzəyi. Qızıl pərək. Gümüş pərək. // Parıldayan materialın xırda, nazik qırıntısı. Gəlinin üzünə ağ sarı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
