- zımır
- I(Basarkeçər, Gədəbəy, Tovuz)palçıq. – Camış özünü zımıra saldı; – Arxa su zımır kimi yəlir, də:η, bağlara yağıf (Tovuz); – Buralar pütüncə zımırdı, yeriməx’ ha olmor (Gədəbəy)II(Tovuz)yetişməmiş, kal (meyvə). – Ə:, o alma zımırdı, onu niyə yi:rsəη?
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.