- zılğa
- I(Cəbrayıl, Zəngilan)1. b a x zığla (Zəngilan). – Quşun balası hələ zılğadı, uçə:lmir; – Divardakı ilan zılğaları uddu; – Düləçənin balalarının hamısı hələ zılğadı2. anadan təzəcə doğulmuş uşaq (Cəbrayıl)II(Füzuli, Sabirabad, Şamaxı)balacaboy (adam)III(Daşkəsən, Şəki)arıq, zəif. – Uşax əmələ gəlmir, heylə zılğa durur (Şəki)
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.