- yançı
- I(Bərdə, Borçalı, Xocavənd, Kürdəmir, Qazax, Qarakilsə, Quba, Tovuz)köməkçi. – Yançı olmasa, çovan, sığırçı işdiyəmməz (Borçalı); – Xanatoxuyanın ya:nda yançı olor (Qazax); – Bu xalçanı yançı olmasa, toxumax çətin olar (Bərdə); – Axıracan oturuf hanıya köməy eliyənə yançı deyrix’ (Xocavənd); – Xalı toxumağ üçün yançı tuturuğ (Kürdəmir)II(Qazax)çoxdanışan. – Çoxdanışan arvada biz yançı arvat, çəngi arvat deərix’III(Quba, Oğuz)kənar adam. – İkisi qapışır, yançı gəlir ayırtdaşdırır (Oğuz); – Mən sənə yançıyam ki, mənim üsdümə gələsən! (Quba)IV(Qax, Zaqatala)sağdış, soldış
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.