Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.
urçah — gəlməx’: (Şahbuz) rast gəlmək, rastlaşmaq. – Bı yannan da bı bına urçah gəldi … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
ürcah — olmax: (Cəbrayıl, İmişli, Ordubad, Tovuz) bax uyurcah olmax. – Yerimiz çox gənəşdiydi, sən də bizə ürcah oldun (Tovuz) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
ürcah — is. məh.: ürcah olmaq – rast gəlmək, təsadüf etmək, rastlaşmaq. Gorusun qarşısında bunlar bir bəynən strajnikə ürcah oldular. «Qaçaq Nəbi». <Şahpəri:> Nəvən ürcah olacaqdı ədabazın, yelbeyinin birinə, o da sənin qədrini nə biləcəkdi! B.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
micavay — (Cəlilabad) mühəndis. – Micavay deyrüg incinara; – Bi sə:r bi adam gedey micavaylara urcah oloy … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
yağırbel — (Cəbrayıl) beli yaralı (at). – Səni görüm yeddi yağırbel ata ürcah çıxasan … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
gərd — 1. is. Toxunma parçada, xalı gəbədə qırışıq yer. 2. <fars.> is. məc. Dərd, hüzn, ələm. Dövranın gərdi məndə; Can qurban dərdiməndə; Eşqə ürcah olanın; Tapılar dərdi məndə. (Bayatı) … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
