- ulamçı
- (Borçalı, Gədəbəy, Qazax, Şəmkir)bax ulamaçı. – Oğrular malı aparıf ulamçıya vererdilər, o da saterdı, uzağa keçirerdi (Qazax); – On doqquzuncu ildə oğurdan çox ulamçılar ziyan vereydi mahluğa (Gədəbəy); – Keçəl Alı ulamçı adamdı (Borçalı); – Qavax mə:m bir qonşum vardı, yaman ulamçıydı, malları oğurruyuf verirdilər ona, o da aparıf izin itirirdi (Şəmkir)
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.