Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.
til — I (Hamamlı, Xanlar, Kəlbəcər, Tovuz) 1. uc, zirvə 2. hündür (tərəf). – Dərə:n o tərəfi döş oloy, bu tərəfi til oloy. – Ağacın başına ağacın tili deillər də (Xanlar) II (Meğri) ələ öyrənmiş. – Xə:l til quzu kimin hara gedirəm düşer dalımcan III… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
göz — is. 1. İnsan və heyvanda görmə orqanı. Qara gözlər. Ala gözlər. İri göz. – Xumar xumar baxmaq göz qaydasıdır; Lalə tək qızarmaq üz qaydasıdır. M. P. V.. Arvad . . yaşarmış gözlərini silib ərinin qabağında döyükə döyükə qaldı. S. Rəh.. Göz ağı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kəsici — sif. 1. Kəsən, kəsə bilən hər şey. Kəsici alət. Kəsici maşın. // İti, itilənmiş, yaxşı kəsən. Kəsici mişar. Kəsici dişlər – ağızın qabaq tərəfində olub yeyiləcək şeyi kəsən dişlər. // İs. mənasında. Kəsən alət. Kəsicini itiləmək. 2. məc. Şiddətli … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əl — is. 1. Qolun biləkdən dırnaqlara qədər olan hissəsi. Əli ilə tutmaq. Sağ əl. Əllərini yumaq. Əlini çiyninə qoymaq. Əli ilə sığallamaq. Əli ilə götürmək. İnsan işlərinin çoxunu əlləri ilə görür. – Tək əldən səs çıxmaz. (Ata. sözü). Əfsus ki,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
