- tarçığ
- (Bakı)alaçıq. – Una bax a:, öyeşgi sökdi, hindi qalıb tarçığda◊ Tarçığın almax (Cəbrayıl, Qarakilsə) – həddən artıq yeyib doymaq. – İnəx’lər tarçığın aldılar (Qarakilsə); – Tarçığnı aldınmı barı? (Cəbrayıl). Tarçığın götürməx’ (Cəbrayıl, İmişli) – həddən artıq yeyib doymaq. – Yaxşı otardım, qoyun tarçığın götdü (İmişli); – Sa: nə var ki, ye:if tarçığnı götürmüsən (Cəbrayıl)
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.