tapan

I

(Ağdam, Cəbrayıl)

qoyunları salmaq üçün qamışdan tikilmiş ağıl. – Çoban qoyunu tapana yığdı (Cəbrayıl)

II

(Bakı, Cəbrayıl, Kürdəmir, Mingəçevir, Salyan, Zəngilan)

qamış çəpər. – Gərəx’ qəmiş qırax ki, tapan çəkəx’ (Zəngilan); – Tapdım, tapana saçdım (Salyan); – Qamış tapan yaman yaxşı olur (Cəbrayıl)

III

(Əli Bayramlı, Füzuli, Kürdəmir)

qamışdan hörülmüş çəpəri möhkəm saxlamaq üçün vurulan dayaq. – Çəpərin tapanını elə bərkit ki, so:radan tərpənməsin (Əli Bayramlı); – Çəpərə tapan vur (Füzuli)

IV

(Borçalı, Gədəbəy, Qazax, Ordubad, Şahbuz, Tərtər)

əkin sahəsini hamarlamaq üçün ağac mala. – Tapan kəsəx’li yerrəri düzəldir (Borçalı); – Tapan göyrüş ağajınnan oley (Gədəbəy); – Tapan yeri ütülüyür (Tərtər); – Yer keşələndə tapannan tapannıyırıx, olur yumuşax (Ordubad)

V

(Tovuz)

cəhrənin oturacağı. – Cəhrə tapanın üsdündə durur