- şingilim
- I(Kəlbəcər)1. uzunqıç2. tez-tez yeriyən. – Fərhad kimi şingilim adam olmaz◊ Şingilim atmax (Ağdam, Şuşa, Ucar) – atılıb-düşmək, oynamaq. – A bala, bu şingilim atmaxdan yorulmadıη? (Ağdam); – Uşaxlar qapıda şingilim atıllar (Ucar). Şingilim təpbəx’ (Şuşa) – atılıbdüşmək, oynamaq. – Sə:rdən axşamatan şingilim təpir küçədəII(Kəlbəcər)bax şingilib. – Fərhad şingilim uşaxdı◊ Şingilim atmax (Ağdam, Şuşa, Ucar) – atılıb-düşmək, oynamaq. – Axşamatan şingilim atıllar küçədə (Ağdam); – Ə:, şingilim atmaxdan yorulmadıη (Şuşa); – Uşaxlar qapıda şingilim atıllar (Ucar)
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.