- sülüx’
- I(Cəbrayıl, Göyçay, Kürdəmir, Laçın)təzə göyərmiş, sütül qamış. – Vəli bir dəstə sülüx’ dərdi (Göyçay)II(Başkeçid, Borçalı)zəli. – Bizim sularda sülüx’ olmazIII(Gədəbəy)quru odunIV(Qazax)bir şeyə dadandırılmış, acgöz. – Söylünün qızı xarav öyrənif, sülüx’ quzu kimi elə adamın əlnə baxer; – Sülüx’ quzu həməşə özgə qoyunun altına cumorV(Borçalı)tamah. – O, sülühün saxlıya bilmir
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.