- binəsif
- (Qazax)münasib, uyğun. – Özünə binəsif hər kəs iş görsə, qalxozda iş qalmaz
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.
binəsif
Смотреть что такое "binəsif" в других словарях:
binəva — sif. <fars.> Yazıq, fağır, bədbəxt, zavallı, nəsibsiz. Bunca cəfalərin görüb ol binəva könül; Ol bivəfayə, gör yenə ümmidvar olur. S. Ə. Ş.. Binəva kişi belə fikir edirdi ki, bəli, mənim oğlum oxuyub böyük yaranal olub gələcək. Ə. H.. . .… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
binəsib — sif. <fars. bi. . . və ər. nəsib> Nəsibsiz, məhrum. Binəsib qoymaq (etmək) – məhrum etmək. Axırda bu fikirlər məni qurulmaqda olan bu gözəl həyatdan binəsib qoyacaqdır. Ə. Vəl.. Binəsib olmaq – məhrum olmaq. Cami meyi eşqdən daim olur… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
binəzir — sif. <fars. bi. . . və ər. nəzir> Misilsiz, tayı bərabəri olmayan. <Əzra Zəhraya:> Bir baban var, cahana şöhrətdir; Fazili binəzir, Şeyx Kəbir. H. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
binəli — sif. dan. 1. Bir yerdə yurd salmış, çoxdan sakin olmuş; həmişəlik, daimi. 2. məc. Əsaslı, möhkəm, etibarlı … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
təzəbinə — sif. dan. Özünə yenicə ailə düzəltmiş, ev tikmiş, ev eşik düzəltmiş, təzə yerdə yaşamağa başlamış. Təzəbinə ailə. – Biz, necə deyərlər, təzəbinəyik, yoldaşlar! Sizdən ummağa haqqımız var! M. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
giriftar — sif. <fars.> Tutulmuş, düçar, mübtəla. <Pişik siçana dedi:> Çəngəlimə indi giriftarsan; Ta ki edirsən belə rəftar sən. S. Ə. Ş.. Giriftar etmək – düçar etmək, məruz qoymaq, mübtəla etmək. Gər səhhətə qadir olsa bimar; Dərdə özün… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qıpqırmızı — sif. 1. Tünd qırmızı, çox qırmızı, lap qırmızı. Qıpqırmızı alma. – . . Bu adamın üzü ətli, yanaqları qıpqırmızı, vücudu sapsağlam idi. A. Ş.. Qıpqırmızı don geyindi ellərim; Qaranlığı boğazlayıb doğdu gün. S. Rüst.. Qıpqırmızı kəsilmək – utanaraq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kəhər — sif. Açıq şabalıdı rəng (at haqqında). Qurbanəli bəyin nökəri bir kəhər atın çilovundan yapışıb bir az kənarda dolandırırdı. C. M.. Kişnəyəcək qaşqa, kəhər atım mənim; Xallı toplan ayağına dolaşacaq; Kənd qızları təzə xəbər danışacaq. M. Araz. // … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
məhrum — sif. <ər.> Nəsibi, hissəsi, payı olmayan; nəsibsiz. İstedaddan məhrum bir adam. Bilikdən məhrum. – Ruhnəvaz gözəl deyil idi, nəşəli təbiətdən məhrumdu. . Ç.. Məhrum etmək (qılmaq) – binəsib etmək, birinin əlini boşa çıxarmaq, bir şeyi… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
asılı — sif. 1. Asılmış halda olan, asılmış vəziyyətdə duran. Asılı nərdivan. Asılı paltar. Asılı ip. – Qulam müəllim divardan asılı çantanı endirib açdı və içindəki şeyləri çıxarıb çarpayının bəri başına tökdü. S. R.. 2. məc. Başqasının iradəsinə,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
