sərdən

(Culfa, Füzuli, Gəncə, Xanlar, Qazax, Oğuz, Şəmkir, Tovuz, Zəngilan)

1. bax sərdan. – Sərdən belə açıx yerdi, orda mal da saxlanar, qoyun da (Xanlar); – Uşaxlar qoyunnarı sərdənə:tirif (Zəngilan); – Quzunu götürdüm sərdənə çıxdım (Şəmkir); –

2. həyət (Culfa, Şəmkir, Tovuz). – Bir belə sərdəndə toy qurulmuşdu (Şəmkir); – Qarğıdalını sərdənə sərmişəm ki, quruyub dəyirmanlığ olsun (Tovuz)