- pırpız
- (Ucar)yabanı bitki adı. – Pırpız quru yerrərdə pitir; – Rəna, qoyunun pırpızdarın təmizdə
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.
pırpız — sif. Dik durmuş, vız durmuş. Pırpız saç. – Cəfər güldü və əlini pırpız saqqalına uzatdı. Ç.. Çal, pırpız qaşlarını qaldırıb <Sultan> gözlərilə gəlinə işarə etdi, qımışdı, hətta, deyəsən, köksünü də ötürdü. İ. Hüseynov … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
popurru — (Çənbərək) pırpız. – Məleykənin həmməşə saçı popurrudu … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
düşmək — f. 1. Öz ağırlığının təsiri ilə yerə enmək, yuxarıdan aşağıya enmək, tökülmək. Göydən üç alma düşdü. . . (nağılların sonu). Paraşütlə düşmə. Qayadan dərəyə iri daşlar düşürdü. – Bu zaman bir bomba düşür uzağa; Dalğa vurub onu sərir torpağa. M. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
pırpızlaşmaq — f. Pırpız olmaq, pırpızlanmaq. <Zakirin> pırpızlaşmış (f. sif.) saçları onun üzünə daha xoş bir ifadə verirdi. H. Seyidbəyli … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
totuq — sif. Sağlam, kök, koppuş, ətli canlı. Totuq gəlinlər bir bir oynadılar, göyçək qızlar süzdülər. Ç.. Palıd ağacı tərəfdən pırpız saçlı, qaraşın, totuq bir oğlan uşağı gəldi. İ. Hüseynov. // Eyni mənada hər hansı bir bədən üzvü haqqında. Uşaq totuq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti