- pəl
- I(Dərbənd, İsmayıllı, Quba, Şamaxı)kəvər, göy soğana oxşayan yabanı bitki adı. – Bu yil meşədə pəl çux ulub (Quba); – Pəldən uladu yəxşi çüdü (Dərbənd); – Nənəm bu yün pəl qutabı bişirib (İsmayıllı); – Bazarda pəlün dəsdəsi iki şahıyadı (Şamaxı)II(Şamaxı)çilink (çilingağac oyununda). – O, pəli bir bıra at!Pəl vurmax (Ağdam, Borçalı, Cəbrayıl, İsmayıllı, Qazax) – mane olmaq. – Sən həməşə bizim işimizə pəl vurursaη (Ağdam). Pəl qatmax (Gəncə) – b a x pəl vurmax. – Niyə işə pəl qatırsan? Pəl qurmax (Borçalı) – b a x pəl vurmax. – Əli mə:m işimə pəl qurdu. Pəl çəkmək (Şamaxı) – dəzgahın oxuna parça sarımaq. – Pəlini çək, sonra işlə
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.