- peydar
- (İsmayıllı, Zərdab)həmişə, aravermədən. – Mən peydar bu birqa:dada işdəmişəm; – Sənin işin peydar belə olur (Zərdab)
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.
peydar
Смотреть что такое "peydar" в других словарях:
filfili — (Çənbərək) ağılsız, yüngülxasiyyət. – Mənim filfili adamnan peydar zəhləm gedi … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
peydər — (Borçalı, Cəbrayıl, Çənbərək, Qazax, Şəmkir, Tovuz) bax peydar. – Bizim bulaxdan peydər su axer (Borçalı); – Dayım peydər bir mahnı oxuyur (Şəmkir); – Peydər ma: iynə vırıflar (Cəbrayıl) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
peydəri — (Gəncə, Salyan) bax peydar. – Peydəri su axıdır, gənə deyir taxılım yanır (Gəncə); – Özi peydəri çay içir, mə: vermir (Salyan) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
