Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.
nifrin — is. <ər.> Lənət, bəddua, qarğış. <Qulu:> Heç hara qaçmaz, arxayın ol və o pulları salamat yeyə bilməyəcək, o qədər ki, nifrin ona olunur. N. V.. Orda burda tutulan toyuqların qaqqıltısı, kəndli arvadlarının qarğış və nifrini kəndlə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
nifrin — ə. və f. qarğış, bəddua … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
lənət — <ər.> 1. Dini etiqada görə Allahın mərhəmətindən məhrum olma, nifrin (adətən köməkçi feillərlə işlənir). Lənət damğası basmaq – lənətləndirmək. Lənət etmək (eləmək, oxumaq, yağdırmaq) – nifrin etmək, qarğımaq. Ürəyində ağrı, gözündə həsrət; … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qarğış — is. Birisinin haqqında pis arzu, nifrin, bəddua. Gər mənə nifrin edər düşmən, mən ondan qəm yeməm; Kim münafiqdən gələn qarğış dua nisbətlidir. X.. Matməəttəl qalmışam ki, bu nə bəladı, nəzərdi, gözdü, afatdı, vurğudu, qarğışdı, nədi, bilmirəm. M … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bəddua — f. və ə. qarğıma, qarğış, nifrin … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
bəhlə — f. 1) ov quşunu əl üstündə saxlamaq üçün ələ geyilən gön əlcək; 2) nifrin, qarğış, lənət … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
lə’n(ət) — ə. qarğama; nifrin, qarğış, lənətləmə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
ad — is. 1. Doğulduğu zaman adama verilən şəxsi isim. Ad və soyad. Ad qoymaq. Adın nədir? Adını söyləmək. – Sən öləsən, Xanmirzə bəyin adını verən kimi, qoçaqlar o saat qalxdılar. N. V.. // Ləqəb, təxəllüs. 2. Şöhrət. <Elmar:> Siz qızları ad… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ağrı — is. 1. Duyğu sinirlərinin qıcıqlanması nəticəsində bədənin hər hansı bir yerində hiss edilən əziyyət, əzab; sancı, sızı; acı. Diş ağrısı. Baş ağrısı. – Birdən Sabir doğruldu, bədənində şiddətli bir ağrı hiss edərək üz gözünü turşutdu. M. Hüs..… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
