ləvərə

I

(Cəbrayıl, Cəlilabad, İsmayıllı, Qazax, Quba, Naxçıvan, Salyan, Şamaxı)

səfeh, gic, şüursuz, qanmaz. – Ləvərə adamı ülsən də, başa sala bilməssən (Quba); – Mınnan so:ra Mahmıda inanma, ləvərə:n biridi (İsmayıllı); – Gədə lap ləvərədi ha, danışığına- zadına bax (Cəbrayıl)

II

(Cəbrayıl, İmişli, Kürdəmir, Quba, Oğuz, Salyan, Şuşa, Ucar, Zəngilan)

1. gücsüz, zəif (Cəbrayıl, Kürdəmir, Quba)

2. tənbəl (Cəbrayıl, Quba, Şuşa, Ucar, Zəngilan). – Ləvərə Həsən həftədə bir addım atır (Ucar); – Elman ləvərə uşaxdı (Cəbrayıl)

III

(Beyləqan, Füzuli, Salyan, İmişli, Kürdəmir, Qarakilsə, Quba, Meğri)

1. yarımçıq, vaxtından qabaq (doğulmuş) (Beyləqan, Füzuli, İmişli, Kürdəmir, Qarakilsə, Quba). – Asəfin inəyi ləvərə doğmuşdu, qalmadı, öldü (Füzuli)

2. qabığı bərkiməmiş yumurta (Meğri, Şamaxı). – Toyuğ ləvərə yumurta salıb (Şamaxı)

IV

(Zərdab)

böyük daş parçası. – O ləvərəni başua salaram

V

(Qax, Oğuz, Şəki)

qaydasından iri, böyük. – Başmağ çox ləvərədi (Şəki)

VI

(Oğuz)

boş, bikar