Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.
qabırğa — is. anat. 1. Fəqərələri döş sümüyü ilə birləşdirən qövsşəkilli sümük. İnsanın yeddi cüt yuxarı və beş cüt aşağı qabırğası vardır. – Qabırğalar yastı və mötərizə şəklində olub, fəqərələrin yanlarından qabağa doğru uzanmışlar və döş qəfəsinin yan… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qol-qabırğa — is. Bədənin qol və qabırğalar olan hissəsi. Qol qabırğasını əzmək (qırmaq, qırıb tökmək) – döymək, əzişdirmək, kötəkləmək. On il bundan əvvəl Zeynəb bircə vaxt namazını keçirsəydi, anası onun qol qabırğasını qırıb tökərdi. Qant.. Qol qabırğasını… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
şərsuf — ə. qabırğa sümüyünün qabaq tərəfindəki qığırdaq … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
qabırğalamax — (Göyçay, Ucar) evin üstünə qabırğa (b a x qabırğa 2 ci məna) düzmək, vurmaq. – Ussalar damı qabırğaladı (Ucar) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
çəpərə — I (Bərdə, Mingəçevir, Zərdab) balıq tutmaq üçün əl toru. – Bir çəpərədə dörd xaşam balığı tutdum (Zərdab); – Çəpərəni gət gedəx’ balıx tutax (Bərdə) II (Cəbrayıl, Yardımlı, Qarakilsə) toyuğun qabırğa hissəsi. – Çəpərəni özün ye, mə: ayrı ət ver… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
qavırğa — (Şəki) bax qabırğa (2 ci məna). – Öyün üsdünə iki yüz qavırğa lazımdı … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
sallama — I (Gəncə) yanlarından qızıl, gümüş və s. bəzək şeyləri sallanan toqqa. – Belində sallama toqqası var II (Balakən, Cəbrayıl, Füzuli, Göyçay, Xocavənd, Kürdəmir, Laçın, Şamaxı, Zaqatala, Zəngilan) 1. asanlıqla qoşmaq üçün arabanın qolları altına… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
zil’ — ə. 1) qabırğa; 2) böyür, yan; 2) həndəsi cismin yanlarını təşkil edən xətlərdən hər biri … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
miyantəng — is. <fars.> Ətin budla qabırğa arasında olan hissəsi … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qabırğacıq — is. Kiçik qabırğa … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
