künə

I

(Qazax, Naxçıvan, Şəmkir, Tovuz)

1. arıq, zəif (Qazax, Tovuz). – Bu qoyun o qoyunnan künədi (Qazax); – Bax bu, cücələrin ən künəsidi (Tovuz)

2. kiçik (Şəmkir). – Çox künədi, bu uşağın nəyini öyləndirifsiηiz

II

(Göyçay, Qax, Meğri, Mingəçevir, Ordubad, Şəki)

bax kunal. – Baramq: denniyənnən sora künə: yandı:rıx (Şəki); – Bir az künə aldım (Ordubad)

III

(Kürdəmir, Qazax, Lerik, Mingəçevir, Şəki, Şərur, Şuşa, Zəngilan)

yumurtanın yastı tərəfi. – Murtanın künə tərəfini çö:r dö:şax (Şəki); – Bu yumurta:n künəsi yaman bərkdi (Zəngilan); – Bu yumurtanın künəsi sınıxdı (Şuşa)

IV

(Ağsu, Kürdəmir)

əclaf. – Day adamın yap əcnafına künə deyrik (Ağsu)

V

(Oğuz, Şamaxı)

xışın gavahın taxılan yeri. – Xış dəmirini xış künəsinə keçirillər (Oğuz); – Xışın künəsi xarab olub, gəvahini saxlamır (Şamaxı)

VI

(Meğri)

bax kunal