- kisif
- I(Bakı)nəm, rütubət. – Aç qapıları, öydən kisif iyi gəlirII(Gədəbəy, Salyan, Tovuz)1. gəlir, qazanc (Gədəbəy). – Maηa de:r kin, kisifi mə:m, yeri sə:n (Tovuz); – Əlifağa mə:m aparatımı işdədir, özününkün saxlıyır, nədi kisif bilir (Salyan)2. müharibədə və ya başqa döyüşdə əldə edilən qənimət (Tovuz). – Əli bəylər qırılanda bir at, bir gəvə kisif gətirif
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.