kəl

I

(Şəki)

keçəl

◊ Kəl olmax – keçəl olmaq. – Başına yara düşüf kəl o:ltdı

II

(Ordubad)

üzüm tənəyinin cavan zoğu. – Buyil mevlərdə yaxşı kəl var; – Böyün mevlərdən kəli kəsdim