irişmə — 1. «İrişmək»1dən f. is. 2. «İrişmək»2dən f. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
irişmək — 1. f. Çatmaq, yetişmək. Bahar oldu, açıldı yüzündən pərdə gülzarın; İrişdi qönçənin dövrü, zamanı qalmadı xarın. Nəs.. Doğulduğu gecədən irişincə bu günə; Yollarda yonca kimi böyüdü öz özünə. Ə. C.. 2. f. dan. Boş boş gülmək, hırıldamaq;… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
argyrisme — [ arʒirism ] n. m. • 1888; de argyr(o) et isme ♦ Méd. Intoxication par les sels d argent, dont l une des manifestations est l argyrose. ● argyrisme nom masculin État des individus dans l organisme desquels l argent a pénétré par ingestion ou par… … Encyclopédie Universelle
hydrargyrisme — [ idrarʒirism ] n. m. • 1856; de hydrargyre ♦ Méd. Intoxication par le mercure ou ses composés. ● hydrargyrisme nom masculin ou hydrargie nom féminin (latin hydrargyrus, du grec hudrarguros, mercure) Intoxication par le mercure … Encyclopédie Universelle
irişmağ — I (Quba, Meğri) 1. b a x idəşmax 2. vuruşmaq, dalaşmaq II (Xaçmaz, Quba) yersiz, şitşit gülmək. – Adamun üzünə baxıb irişmə (Xaçmaz) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
diş — is. 1. Yeyilən şeyi tutmaq, dişləmək, xırdalamaq və çeynəmək üçün ağızda olan sümük törəmə. Uşağın dişi çıxır. Dişi ağrımaq. Dişi ilə tutmaq. Dişi ilə qoparmaq. Dişi qamaşmaq. Dişlərini xırçıldatmaq. Ağıl dişi – iyirmi yaşdan sonra çıxan axırıncı … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
irmək — 1. f. Çatmaq, yetişmək, irişmək. Mən Cüməyəm, bir murada irmədim; Ha ki cəfa çəkdim, səfa sürmədim. Molla Cümə. Kənd həyatının qoyduğu və mənim indi də ağlım irmədiyi bu adətə istər istəməz tabe olmağa məcbur idik. . Qant.. Füzuli kamına qəlbən… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
utanmaz — sif. və is. Heç şeydən utanmayan, həya etməyən, həyasız, arsız, abırsız. Utanmaz hərəkət. Utanmaz adam. Utanmazın biridir. – Qorx qorxmazdan, utan utanmazdan. (Ata. sözü). Utanmaz utanmaz bax utanmazcasına. Utanmaz utanmaz irişmək. Utanmaz… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti