- havala
- I(Meğri)dəyirman novu. – Dəyirman pis işdey unda ki havala alçax uleyII(Füzuli)qabaq, qarşı tərəf. – Bura havaladıHavala gəlmək (Salyan) – divan tutmaq, döymək. – Biz şuluğluğ eliyəndə nənəm heyva çubuğuynan havala gələrdi canımıza. Havala verməg (Salyan) – salışdırmaq. – Bı zırramanı nə havala vermisüz mə:m canıma?
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Redaktorlar: A.A.Axundov, Q.Ş.Kazımov, S.M.Behbudov.. 2007.